SIEDLISZCZE
Wieś w powiecie Włodawskim (gm. Wola Uhruska).
W XVIII w. należała do starostwa w Stulnie (obecna nazwa Stare Stulno). W 2 poł. XVIII w. właścicielami starostwa byli Rzewuscy, a w Siedliszczu mieli swoją rezydencję (dziś nie zachowaną). Jednym z nich był Wacław Piotr Rzewuski (1706-79) – poseł sejmowy znany z postawy antyrosyjskiej, porwany w 1767 r. (jeden z trzech posłów i senatorów polskich, obok biskupa Kajetana Sołtyka i Józefa Załuskiego) z polecenia ambasadora rosyjskiego Repnina, zesłaniec w l. 1767-73 w Kałudze, późniejszy hetman wielki koronny, dramaturg („Żółkiewski”, „Władysław pod Warną”, „Dziwak”) i poeta (poemat: „O nauce wierszopiskiej”). Pod koniec życia osiadł w Siedliszczu, usuwając się z życia politycznego, tu zmarł. Jego synem był Seweryn Rzewuski (1743-1811) – generał, hetman polny koronny, który wraz z Franciszkiem Ksawerym Branickim zainicjował w 1792 r. zwołanie niechlubnej dla Polski konfederacji targowickiej. Jego wnukiem był Wacław Seweryn Rzewuski (przydomek Tadż ul-Fahr, 1785-1831) – podróżnik, orientalista uhonorowany w Egipcie tytułem emira, hodowca i znawca koni arabskich, bohater utworów Mickiewicza („Farys”) i Słowackiego („Duma o Wacławie Rzewuskim”), uczestnik wojny polsko-rosyjskiej w 1831 r. na Podolu (jako dowódca oddziału powstańczego, zapewne poległ pod Daszowem). Stąd pochodził również Leon Kunicki (1829-73) – pisarz i rysownik, współpracownik „Tygodnika Ilustrowanego”, autor m.in.: „Nad-Bużnych obrazków i powiastek” (1857), przez wiele lat mieszkający w pobliskim Starym Stulnie.
We wsi przy skrzyżowaniu dróg obelisk upamiętniający żołnierzy radzieckich z 8 Armii Gwardii będącej w składzie 1 Frontu Białoruskiego, którzy w lipcu 1944 r. sforsowali Bug tworząc na jego lewym brzegu przyczółek pomiędzy wsiami Bytyń i Siedliszcze.
HNISZÓW
Wieś w gminie Ruda-Huta. We wsi w listopadzie 1942 r. oddział BCh pod dow. Mariana Trendoty pseud. „Jan Pasek” zaatakował placówkę niemieckiej straży granicznej, uwalniając przetrzymywanych tam więźniów. We wsi kilka drzew pomników przyrody. Dąb szypułkowy „Bolko” – najdorodniejszy dąb na Lubelszczyźnie, o obw. pnia 892 cm i wyjątkowo rozłożystej koronie. Także 6 innych dębów o obw. pni 320-365 cm, iglicznia trójcierniowa (144 cm), brzoza brodawkowata (25 cm), dwa jesiony wyniosłe (320 i 350 cm) oraz klon zwyczajny (300 cm).
ŚWIERŻE
Wieś d. znana pod nazwą Staryka.
W 1443 r. miała tu miejsce lokacja miasta położonego nad Bugiem przy trakcie z Włodawy do Hrubieszowa. Odbywały się wówczas jarmarki i czynna była przystań rzeczna. W XV w. erygowana została parafia rzymskokatolicka. Na przeł. XVI i XVII w. kościół zamieniony był na zbór protestancki. W 1822 r. nastąpiła utrata praw miejskich. W XIX w. rozwinął się drobny przemysł: powstała gorzelnia, cegielnia i młyny wodne. W czasie II wojny światowej hitlerowcy zgładzili liczącą 450 osób ludność żydowską.
Zachował się układ urbanistyczny z prostokątnym rynkiem i ulicami wychodzącymi z jego naroży. Kościół paraf. św. św. Piotra i Pawła wzniesiony w l. 1905-07, jednowieżowy, jednonawowy, wewnątrz rzeźby z XVIII w. W sąsiedztwie neogotycka plebania z poł. XIX w. z dwukolumnowym gankiem, nakryta dachem naczółkowym. Rozległy park krajobrazowy w otoczeniu miejsca po dworze Tarnowskich. W parku potężne drzewa, m.in. dęby szypułkowe (10 o obw. pni od 400 do 420 cm), kasztanowce, jesiony wyniosłe (o obw. pni do 280 cm), lipy drobnolistne oraz aleja grabowa prowadząca w kierunku kościoła. Na terenie parku grodzisko średniowieczne. W pn. części wsi, na Piaskach, zaniedbany cmentarz żydowski, na którym ślady po kilkunastu nagrobkach.
7 km na pd. zach. Żalin. 22 lutego 1863 r. we wsi rozbity został ok. czterystuosobowy oddział powstańczy pod dow. Mikołaja Nieczaja, lekarza z Dubienki, i kpi. Oswalda Radziejowskiego.