1,5 km na wsch. od zabytkowej części Sandomierza, na stromej skarpie Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej znajduje się rez. przyrody „Góry Pieprzowe”, utworzony w 1979 r. na pow. 18,01 ha, chroniący murawy stepu ostnicowego i zarośla kserotermiczne, z dużym skupiskiem gatunków róż dziko rosnących i interesującą fauną owadów.
5 km na zach. od zabytkowej części Sandomierza – Obrazów. Wieś, siedziba urzędu gminy. We wsi w nocy z 18 na 19 czerwca 1809 r., w czasie wojny polsko-austriackiej podpisano kapitulację Sandomierza. Jednak wkrótce w wyniku sukcesów armii Napoleona Austriacy wycofali się z terenów polskich. Sandomierz wszedł do Księstwa Warszawskiego. Na mocy kongresu wiedeńskiego w 1815 r. miasto wraz z całym księstwem zostało podporządkowane Rosji. W końcu XIX i w 1 poł. XX w. wieś była ośrodkiem drewnianej rzeźby ludowej. Kościół paraf, św.św. Piotra i Pawła, murowany, wzniesiony w l. 1760-67, jednonawowy, barokowy. Wewnątrz rokokowy ołtarz główny i późnobarokowa ambona. Obok kościoła murowana dzwonnica z 1767 r.
Most na Wiśle, obecny zbudowany w 1953 r. Część przemysłowa Sandomierza, huta szkła Pilkington Sandoglass, port rzeczny, stacja kolejowa.
2 km na wsch. od stacji kolejowej Sandomierz – Trześń. We wsi kościół paraf. Świętej Rodziny, murowany, wzniesiony w l. 1893-99 wg proj. Jana Sas-Zubrzyckiego. Murowane plebania i dom paraf, z końca XIX w. Murowany dwór z 2 poł. XIX w., w którym w maju 1809 r. kwaterował książę Józef Poniatowski. We dworze tym gościli także Aleksander Fredro i Kajetan Koźmian.
5 km na pn. wsch. od stacji kolejowej Sandomierz – Gorzyce. Wieś położona po prawej stronie Wisły, siedziba urzędu gminy. W l. 1937-39 w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego powstały tu „Zakłady Metalurgiczne” Mieszczańskiego i Jaroszewskiego. Kościół paraf. św. Andrzeja Boboli, murowany, wzniesiony w ł. 1947-50 wg proj. Wawrzyńca Dayczaka. Murowana dzwonnica z końca XIX w. Stara plebania (obecnie dom mieszkalny), murowana, z końca XVIII w.
WIELOWIEŚ
Dawna wieś, obecnie w granicach administracyjnych Tarnobrzega. Kościół paraf. św. Gertrudy, murowany, wzniesiony w 1884 r. wg proj. Tadeusza Stryjeńskiego, rozbudowany w 1933 r. wg proj. Wacława Krzyżanowskiego. Murowana kaplica grobowa Tarnowskich (przy nie zachowanym drewnianym kościele), murowana, z XVII w. Kaplica i klasztor Dominikanek, murowane, z l. 1861-68. Na cmentarzu paraf, grób Róży Białeckiej – Matki Kolumby (1838-87) – założycielki w 1861 r. Zgromadzenia Sióstr św. Dominika (Dominikanek). Jej szczątki spoczywały pierwotnie na terenie przyklasztornym, a w 1982 r. zostały przeniesione na obecne miejsce.
SIELEC
Dawna wieś, obecnie w granicach administracyjnych Tarnobrzega. We wsi w 1543 r. przebywał u Spytka Tarnowskiego król Zygmunt I Stary z rodziną i dworem. Król schronił się tutaj w czasie zarazy panującej w Krakowie. Zachowały się fragmenty grodziska z XI-XIII w., zw. „Królewską Kuchnią”, założonego w miejscu wcześniejszej osady otwartej datowanej na IX w. (pomiędzy szosą a Wisłą).