Radruż

RADRUŻ

Wieś położona w dol. Radrużki. W XVI w. słynęła z bartnictwa. W lipcu 1944 i marcu 1945 r. wieś jako ukraińska została spacyfikowana przez regularne oddziały polskie i radzieckie. W 1947 r. mieszkańcy wsi zostali wysiedleni w ramach akcji „Wisła”. Część mężczyzn osadzono w obozie koncentracyjnym w Jaworznie. Drewniana, obecnie nie czynna cerkiew obronna greckokatolicka św. Paraskewii, wzniesiona 1583 r. z fundacji Jana Płazy, orientowana, trójdzielna (typu bojkowskiego), konstrukcji zrębowej. Kwadratowa, dwukondygnacyjna nawa zwieńczona jest namiotowym dachem gontowym. Niższe prezbiterium i babiniec nakryte są dachami dwuspadowymi. Świątynię otaczają obszerne soboty. Wewnątrz częściowo czytelna polichromia z 2 poł. XVII w. Na ścianie za nie istniejącym już ikonostasem umieszczona jest data 1669, być może upamiętniająca przebudowę. Na cmentarzu przycerkiewnym kilka kamiennych krzyży, a za prezbiterium leży płyta, prawdopodobnie żony fundatora świątyni.

W sąsiedztwie dom diakona z XVII w. i drewniana dzwonnica z przeł. XVI i XVII w., na rzucie kwadratu, konstrukcji słupowej z nadbudowaną izbicą, nakryta namiotowym dachem gontowym. Zespół cerkiewny otoczony jest kamiennym murem obronnym z bramą. Obiekt udostępniony jest do zwiedzania. W sąsiedztwie cerkwi 2 cmentarze z kilkuset kamiennymi nagrobkami pochodzącymi z warsztatów bruśnieńskich. W pd. części wsi drewniana d. cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy, wzniesiona w 1931 r., obecnie kościół rzymskokatolicki. Nawa zwieńczona jest ośmioboczną kopułą.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *