Historia Koszalina

Koszalin, to piękne miasto jest największym miastem Pomorza Środkowego. Leży 13 kilometrów od morza Bałtyckiego i płynie przez niego rzeka Dzierżęcinka.

Koszalin zmieniał także swoją przynależność państwową, co miało znaczny wpływ na rozwój społeczno-gospodarczy, a także polityczny. Koszalin był także składową częścią, dawnej dzielnicy Polski, która nosiła nazwę Pomorze Zachodnie. Pierwszym ważnym wydarzeniem była próba chrystianizacja tej dzielnicy przez Bolesława Chrobrego. Na początku misje na tym obszarze prowadziło biskupstwo Poznańskie, a następnie w 1000 roku, ustanowiono biskupstwo w Kołobrzegu. Dopiero dwukrotne przeprowadzenie misji w latach 1125 oraz 1128 zakończyło się sukcesem i wprowadzono chrześcijaństwo na tym terenie, dzięki czemu dzielnica przestała być narażona na ataki ze strony państw niemieckich, które walczyły z pogaństwem.

Generalnie ludzie, którzy mieszkali na Pomorzu, byli ludnością Słowiańską, mieli oni podobne poglądy, a także podobny język do Polan i Wiślan. Również gospodarka Pomorza, była połączona z polskim państwem, ponieważ cały ten obszar łączył dzielnice polskie z morzem. W roku 1266 Koszalin otrzymał prawa miejskie. Koszalin był także miastem, które żyło z handlu w porcie nad jeziorem Jamno. Niestety po zamuleniu miejsca, gdzie jezioro łączyło się z morzem, handel upadł i to doprowadziło miasto do upadku. Dopiero w XIX w. Miasto zaczęło żyć, ponieważ została wybudowana linia kolejowa, która łączyła Szczecin i Gdańsk. Następny lekki upadek Koszalina miał miejsce w lecie międzywojennym, a poprawę sytuacji przyniosły niemieckie przygotowania do drugiej wojny światowej. Już w pierwsze dni maja 1945 roku przyniosły wyzwolenie Koszalinowi. Po wojnie miasto znalazło się w granicach Polski, a w 1950 roku podzielono Pomorze zachodnie na województwo „szczecińskie” oraz „koszalińskie”. Aktualnie w Koszalinie znajduje się siedziba Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.