Oszczów
Wieś w gm. Dołhobyczów. W XV i na pocz. XVI w. wieś była własnością rodziny Żądło, wywodzącej się z Mazowsza. W 1468 r. wzmiankowane tu było istnienie kościoła rzymskokatolickiego, a w 1472 r istnienie cerkwi prawosławnej (od 1596 r. greckokatolickiej, od 1875 r. ponownie prawosławnej, w 1950 r. rozebranej). Według miejscowych przekazów na organach nie istniejącego już tutejszego kościoła latem 1830 r. grał Fryderyk Chopin, który przebywał w pobliskim Poturzynie u swego przyjaciela Tytusa Woyciechowskiego. 8-12 maja 1919 r. o wieś trwały zacięte walki pomiędzy wojskami polskimi i oddziałami Ukraińskiej Republiki Ludowej. Obecnie pomiędzy wsią a Nowoukrainą (Ukraina) działa lokalne przejście graniczne drogowe.
Obecny kościół paraf. św. Barbary i Trójcy Świętej, drewniany, wzniesiony został w l. 1949-52 z wykorzystaniem fundamentów starszej budowli z 1732 r. i murowanego skarbca z 1746 r., rozbudowany po 1985 r. Wewnątrz barokowy ołtarz główny, w którym obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz Koronacji Matki Boskiej – obydwa z przeł. XVI i XVII w. Obok kościoła zbiorowa mogiła 7 żołnierzy 25 pułku piechoty (Hallerczyków) poległych 8-11 maja 1919 r. w okolicach Oszczowa. Szczątki żołnierzy przeniesione zostały na obecne miejsce w 1930 r., a umieszczony na niej pomnik wystawiono w 1982 r.
Barokowy dwór, murowany, z 2 poł. XVIII, wzniesiony dla Bartłomieja Malewskiego, spalony w 1945 r., odbudowany po 1958 r., obecnie szkoła podstawowa. Budowla piętrowa, ma trzy dwustronne ryzality, nakryta dachem mansardowym. Wokół pozostałości niewielkiego parku z XVIII w. ze stawem. Od strony szosy barokowa figura św. Jana Nepomucena umieszczona na wysokim postumencie. Na cmentarzu rzymskokatolickim położonym przy drodze do Żabcza kwatera ofiar UPA – ok. 50 osób zamordowanych od lutego do października 1944 r. (m.in. w marcu 1944 r. w Oszczowie i 8 kwietnia 1944 r. w Poturzynie), oraz murowany grobowiec rodziny Woyciechowskich z 1879 r.
6 km na pd. zach. Żabcze. Wieś położona na Grzędzie Sokalskiej. Wieś należała do rodu Trembińskich herbu Rogala. Z Trembińskich wywodziła się matka Bolesława Prusa. W miejscowym folwarku pracował jako ekonom Antoni Głowacki herbu Prus – ojciec pisarza. W XIX w. wieś była własnością Tytusa Woyciechowskiego z Poturzyna. We wsi w l. 1895-1938 istniała drewniana, jednokopułowa cerkiew prawosławna. Na terenie cmentarza przycerkiewnego, położonego w pd. części wsi, na niewielkim wzniesieniu kopiec usypany zapewne w czasie II wojny światowej – symbolizujący wolną Ukrainę.