Gródek. Wieś w Kotlinie Hrubieszowskiej, w pobliżu ujścia Huczwi do Bugu. Najstarsze ślady stałego osadnictwa (kultura pucharów lejkowatych) znajdują się na terenie grodziska Wołyń położonego 1 km na pn. wsch. od obecnej wsi, nad rz. Huczwą, nieopodal jej ujścia do Bugu. Od jego nazwy przyjął nazwę cały region. Był to jeden z najpotężniejszych grodów na terenie Grodów Czerwieńskich, wzmiankowany od 990 r., datowany na VII-XIV w. W X-XI w. należał głównie do Rusi Kijowskiej wraz z pozostałymi Grodami Czerwieńskimi. W 1018 r. został zdobyty przez wojska króla Bolesława Chrobrego podczas jego wyprawy kijowskiej. Miejsce przeprawy wojsk polskich przez Bug w pobliżu grodu zw. jest tradycyjnie Królewskim Kątem. Po śmierci Bolesława Chrobrego Wołyń wraz z Grodami Czerwieńskimi powrócił pod władanie książąt ruskich. Zniszczony został w 1240 lub 1259 r. podczas najazdu Mongołów pod wodzą Batu-chana. Położone nad pd. brzegiem Huczwy, wyniosłe nad poziom rzeki na wys. ponad 20 m, otoczone z pozostałych stron głęboką fosą i zachowanymi we fragmentach wałami grodzisko ma owalny kształt i wymiary 60 na 40 m. Poza grodziskiem funkcjonowało tu podgrodzie i kilka osad otwartych, z których miejsce najstarszej zw. jest Horodyskiem. Wieś o nazwie Gródek została założona na Horodysku pod koniec XIV w. Wzmiankowana była w 1400 r. Erekcja parafii greckokatolickiej w Gródku nastąpiła w 1725 r. W tym roku wzniesiony został również klasztor Bazylianów. W 1801 r. istniejącą cerkiew zastąpiono nową drewnianą. W 1875 r. świątynia została zamieniona na prawosławną. W 1936 r. cerkiew spłonęła. Zachował się przycerkiewny cmentarz prawosławny, d. greckokatolicki. Na cmentarzu tym pochowana jest w nie zachowanej mogile Joanna Gródecka – matka chrzestna Aleksandra Głowackiego (Bolesława Prusa).